به گزارش فیروزنا، فیروزآباد پر از بوی بابونه شد و مردی از تبار حماسه، در ایل دلاور پرور قشقایی پای به عرصه ی وجود نهاد . بدینسان علی اکبر حبشی در آغوش زیبای طبیعت اولین نگاه معصومانه را در نگاه مادر دوخت ، تا شاید با لبخند کودکانه خود ، زخمهای بیدریغ مادر رنج کشیده خود را مرهم باشد . مادر نیز چون گوهری گرانبها او را در دامان پر مهر خود پرورد تا اینکه علی اکبر ، دوران پرنشاط کودکی را پشت سر گذاشت و وارد مدرسه شد .

دوره ابتدایی را در مدرسه های سیّار عشایری گذراند و پس از طی این دوره جهت ادامه تحصیل راهی شهرستان فیروزآباد گردید . وی با تمام مشکلات همچنان تحصیلات خود را ادامه داد و نهایتاً موفق به اخذ دیپلم در رشته ی ریاضی فیزیک گردید و این در حالی بود که انقلابی بزرگ و مردمی در کشور اسلامیمان به وقوع می‌پیوست و مردم انقلابی ایران با مشتهای گره کرده ی خود استقلال و آزادی را فریاد می زدند . علی اکبر در صحنه مبارزات حق طلبانه امت اسلامی حضوری فعال داشت و در راه پیشبرد اهداف انقلاب از هیچ کوششی فرو گذار نبود .

شهید حبشی بعد از پیروزی انقلاب رسماً به عضویت سپاه پاسداران انقلاب اسلامی درآمد و خود جزء اولین کسانی بود که هسته ی هسته مرکزی سپاه فیروزآباد را بوجود آورده و در این شهر شهید پرور به فعالیت پرداخت . وی همچنین از بنیان گذاران نیروی خود جوش بسیج در این شهر بود . بعلاوه شهید مدتی نیز مسئولیت سپاه میمند را بر عهده داشت .

شهید حبشی که روح حماسه و ایثار و فداکاری را از بزرگ مردان ایل  و قبیله خود به ارث برده بود ، با شروع جنگ تحمیلی مردانه سلاح برگرفت و وارد عرصه ی مبارزه گردید . وی در آغاز در عملیات شکست حصر آبادان شرکت کرد و همدوش با دیگر رزمندگان غیور اسلام قسمتی از خاک مقدس ایران را از چنگال بعثیون کافر بدر آورد .

شهید حبشی همچنین در عملیاتهای مختلفی چون فتح المبین ، خیبر، بدر ، والفجر ۱ و والفجر ۲و … به عنوان مسئول گردان شرکت کرد و حماسه آفرید . پیکر مبارک او بارها زخم کین دشمن را بر جان پذیرفت و از نواحی مختلف بدن مجروح شد تا اینکه سرانجام در شامگاه خونین سوم بهمن ۱۳۶۵ آخرین زخم را با دیدار دوست مرهم نهادو در بیکران آسمان به پرواز درآمد . عملیات کربلای ۵ خاطره پرواز او و هزار کبوتر خونین بالی است که در آسمان شلمچه به پرواز درآمدند .

سردار مجتبی مینایی‌فرد، فرمانده سابق اطلاعات عملیات لشكر ۱۹ فجر در دوران دفاع مقدس در مورد آخرین صحنه نبرد شهید حبشی در عملیات کربلای ۴ که بر قایق‌های مهمات سوار شد و نمی‌گذاشت احدی او را همراهی کند در خاطراتش می گوید؛ او که در عین این شجاعت و دلاوری لقبش معدن‌البکاء بود، نمازها و نیایش‌های شبانه و گریه‌های بی امانش از فراق امام زمانش وجهه‌ای نورانی و بسیار گیرا به او بخشیده بود.